Toen het MP3-formaat eind jaren negentig in populariteit explodeerde, was de traditionele muziekindustrie terughoudend om digitaal te gaan, uit angst dat piraterij de inkomsten zou verminderen. Het koopgedrag van consumenten dwong de platenindustrie om te veranderen, aangezien mp3-spelers en smartphones de belangrijkste manier werden om muziek te ontdekken en te verwerven.
Fysieke versus digitale media
De mp3-speler heeft de achteruitgang van fysieke media, zoals in de winkel gekochte platen en cd's, versneld. Consumenten kopen hun muziek nu digitaal in, zodat ze ernaar kunnen luisteren op hun computer en mp3-speler. Sinds 2011 is de omzet uit de verkoop van digitale muziek hoger dan die uit de verkoop van cd's en andere fysieke media. Dit is geen slecht nieuws voor de industrie, aangezien de distributiekosten voor digitale muziektracks veel lager zijn, waardoor de onderneming veel winstgevender wordt, en de sterke toename van digitale muziekaankopen zorgt ervoor dat de industrie als geheel weer kan groeien.
Piraterij
Hoewel de traditie van het verhandelen van muziek al bestaat sinds de dagen van vinyl- en cassettebandjes, maakte digitale muziek piraterij veel handiger en anoniemer dan voorheen. Met netwerken voor het delen van bestanden kunnen internetgebruikers vrij gemakkelijk digitale muziek verhandelen met wie dan ook ter wereld. Het is volkomen legaal om een MP3-kopie te maken van een cd die je bezit, maar het is niet legaal om die bestanden met anderen te delen. De Record Industry Association of America beweert dat piraterij de industrie miljoenen per jaar kost.
Albumverkoop
Toen muziek alleen beschikbaar was op fysieke media zoals platen, cassettes en cd's, lag de nadruk meer op het album dan op het individuele nummer. De verkoop van digitale muziek is meer op singles gebaseerd en consumenten kunnen kiezen welke nummers ze leuk vinden zonder het hele album te hoeven kopen. De verkoopopbrengst van singles met digitale muziek is dus een veel groter percentage van de totale verkoop van digitale muziek in vergelijking met de verkoop van singles op fysieke media.
Abonnementen
Voorafgaand aan de komst van digitale muziek stelden muziekabonnementsdiensten zoals BMG en Columbia House muziekluisteraars in staat om muziek te kopen die ze leuk vonden door consumenten de mogelijkheid te bieden om meerdere cd's met korting te kopen en vervolgens af te stemmen een bepaald aantal albums te kopen gedurende een periode van tijd tegen volle prijs. Dit bedrijfsmodel bereikte een hoogtepunt in het midden van de jaren negentig, waarbij abonnementsdiensten goed waren voor meer dan 15 procent van alle cd-verkopen. Tegenwoordig zijn de spirituele opvolgers van dergelijke abonnementsdiensten online diensten zoals Spotify, Slacker Radio en Rhapsody. In plaats van een gimmick om je vroeg te laten kopen, bieden deze sites toegang tot hun volledige muziekcatalogus tegen een vaste maandelijkse prijs.
