Elke foto vertelt een verhaal. Of het nu een foto of een film is, de camerahoeken beïnvloeden de look, feel en sfeer van dat verhaal. Fotografen en filmmakers weten dit en kiezen bewust hoeken om de impact van hun werk vorm te geven en te vergroten. Weten hoe en waarom deze hoeken worden gemaakt, kan amateurs helpen om boeiendere foto's of films te maken.
Ooghoogte
De hoek op ooghoogte is de meest voorkomende opname. De camera is zo geplaatst dat het onderwerp direct in de lens kan kijken zonder zijn ogen omhoog of omlaag te bewegen - of het onderwerp nu wel of niet in de lens kijkt. Het wordt als emotioneel neutraal beschouwd en kan het beste worden gebruikt voor een directe, feitelijke presentatie.
Vogelperspectief
Deze opname is direct boven het onderwerp genomen. Vaak gebruikt als basisopname om de locatie van een scène in films vast te stellen, kunnen ze ook actie of objecten vastleggen die door andere figuren op grondniveau kunnen worden verduisterd. Deze opnamen worden vaak gemaakt vanaf kranen of vliegtuigen. Amateurs met een lager budget moeten misschien genoegen nemen met een hoge ladder of een dakterras.
Hoge Hoek
De opname vanuit een hoge hoek is genomen van ruim boven de hoogte van het onderwerp en bepaalt de dominantie van de camera. Het wordt gebruikt om het onderwerp er zwak, geïntimideerd of bang uit te laten zien.
Lage hoek
De opname vanuit een lage hoek, genomen van onder ooghoogte van het onderwerp, geeft de tegenovergestelde indruk van de opname vanuit een hoge hoek. Het maakt het onderwerp dominant of verantwoordelijk.
Nederlandse Tilt
De Nederlandse kanteling wordt bereikt door de camera zo te kantelen dat de horizon niet meer vlak is. Als het oordeelkundig wordt gebruikt, kan het een ongewoon of dramatisch perspectief bieden. Wanneer overdreven in film, kan het de kijkers irriteren.
Standpunt
De gezichtshoek is vooral effectief in verhalen en wordt gebruikt om de kijker de indruk te geven actie te zien gebeuren door de ogen van een personage. Om dit effect te bereiken, wordt de camera zorgvuldig bestuurd om de beweging en het gezichtspunt van de acteur na te bootsen. Een opname op ooghoogte van een acteur die op haar polshorloge kijkt, kan bijvoorbeeld worden gevolgd door een P.O.V. close-up shot van de wijzerplaat, blijkbaar onthullend aan het publiek wat het personage daar ziet.
