Een van de meest geadverteerde statistieken voor lcd-flatscreentelevisies is de contrastverhouding. Ze bestaan meestal uit onwaarschijnlijke getallen en weerspiegelen zogenaamd het verschil tussen het helderste wit dat een set kan weergeven en het donkerste zwart, met een 1.000.000-op-1-set die wit toont dat een miljoen keer helderder is dan zwart, en een 10.000 tot -1 set met wittinten die 10.000 keer helderder zijn dan zwarten. Echter, tussen het feit dat contrastverhoudingen niet consistent worden gemeten tussen merken en dat het oog een contrastverhouding van 1.000 op 1 waarneemt, wat minder is dan bij elke nieuwe lcd-tv, is de statistiek zinloos, dus er is geen magie, goed aantal .
Je oog
Hoewel televisietoestellen door verschillende maatregelen zeer hoge contrastverhoudingen kunnen hebben, beperkt de manier waarop uw oog werkt de contrastverhouding die u kunt waarnemen. Hoewel het menselijk oog een contrastverhouding van 1.000.000-op-1 ondersteunt, kan het niet één miljoen tinten tegelijk zien. Op elk willekeurig moment met een gegeven pupilgrootte is de contrastverhouding van uw oog ongeveer 1.000-tegen-1. Het oog krijgt zijn 1.000.000-op-1-verhouding door de gevoeligheid aan te passen voor dag- of nachtomstandigheden, wat enigszins lijkt op hoe lcd-tv's hun contrast verhogen.
Een andere factor is dat uw oog anders reageert op veranderingen in helderheid dan weergaveapparaten. Uw tv is een lineair apparaat, dus als u het licht met een bepaalde hoeveelheid verhoogt, wordt het beeld met een gelijke hoeveelheid helderder. Uw oog is logaritmisch, dus hoe helderder een beeld wordt, hoe meer licht het voor uw ogen nodig heeft om een verandering in helderheid waar te nemen. Als je bijvoorbeeld een boek in bed leest onder een klein lampje, zie je de zwarte tekst op het witte papier bijna precies hetzelfde als wanneer je op een zonnige dag op een strand leest, ook al is het licht op het zonnige dag is honderden keren helderder.
Componenten van LCD-beelden
Lcd-tv's bestaan uit twee delen. Ze hebben een verlichtingselement dat typisch een TL-buis met koude kathode of CCFL is, of een reeks lichtgevende dioden. Deze achtergrondverlichting schijnt door het LCD-paneel, een helder stuk glas dat getint wordt op basis van de foto die ernaartoe wordt gestuurd. Je kunt het zien als, in het geval van een 1080p lcd-tv, een glas-in-loodraam dat bestaat uit ongeveer 2.000.000 stukjes glas die altijd van kleur veranderen. Met dit in gedachten zijn er twee manieren waarop de helderheid van de tv wordt geregeld: door de kleur van het paneel te veranderen of door de intensiteit van het licht te veranderen.
Inheems versus Dynamisch contrast
Stel je een glas-in-loodraam voor op een zonnige dag. De heldere delen schijnen fel, terwijl de stukjes zwart gebrandschilderd glas nog wat licht doorlaten. Dit is het equivalent van het native contrast van een tv. De meeste tv-fabrikanten meten en adverteren het dynamische contrast van hun sets, dat het helderste wit is dat het kan produceren met de achtergrondverlichting omhoog in vergelijking met het donkerste zwart dat het kan produceren met de achtergrondverlichting helemaal naar beneden of uit. Met andere woorden, het is alsof je de helderheid van een helder segment van een glas-in-loodraam 's middags vergelijkt met de helderheid van een zwart segment van een glas-in-loodraam om middernacht op een maanloze nacht. Als je het op die manier vergelijkt, is de contrastverhouding veel groter, ook al heeft het niets te maken met echte omstandigheden; dat wil zeggen, u zult nooit een glas-in-loodraam zien op de middag en middernacht op hetzelfde tijdstip.
ANSI-contrast en reële omstandigheden
Beeldwetenschappers die het contrast van een beeldscherm echt willen begrijpen, zullen een contrastbeoordeling van het American National Standards Institute meten. ANSI-contrast wordt gemeten door een zwart-wit dambordbeeld op het scherm te plaatsen en de gemiddelde helderheid van de zwarte en witte vierkanten te vergelijken zoals ze in de kamer worden waargenomen. Hierbij wordt niet alleen rekening gehouden met het eigen contrast van een set, maar ook met de hoeveelheid licht die in de kamer is en die door het scherm wordt gereflecteerd. In de echte wereld kun je het zwartste zwart van een set meestal niet zien, omdat het scherm licht uit de omringende kamer opvangt. Als zodanig zijn contrastverhoudingen nog minder belangrijk, tenzij je de set in een perfect donkere omgeving bekijkt, zoals een speciale thuisbioscoop.
Technologieën die ertoe doen
Er zijn een aantal technologieën die een groot verschil kunnen maken in het werkelijk waargenomen contrast van een LCD-set. Sets met lokaal dimmende LED-achtergrondverlichting kunnen een deel van de achtergrondverlichting zelfs dimmen om overeen te komen met donkere delen van het beeld. Als u bijvoorbeeld op een zonnige dag een afbeelding van een pas omgeploegd stuk grond laat zien, kan de led-achtergrondverlichting achter de onderkant van het scherm donkerder worden om het verschil tussen het veld en de heldere lucht te vergroten. Deze sets zijn vaak duurder. Bovendien bieden LED-achtergrondverlichting vaak betere real-world contrastprestaties dan de CCFL-achtergrondverlichting in oudere en goedkopere sets. Ten slotte, hoewel het niet per se een technologieprobleem is, hebben sets van hogere kwaliteit doorgaans betere panelen die het licht beter blokkeren wanneer ze donkere kleuren vertonen. Ze hebben ook een beter contrast.
Zebra's en tv's
Een praktische manier om de echte contrastverhouding van een tv te testen, is door naar een goede foto van een zebra of een ander extreem contrastrijk beeld te kijken met een ongeveer gelijke mix van lichte en donkere gebieden. Tv's met goede real-world contrastprestaties laten details zien in zowel de donkere als de lichte delen. Als je de korrel van het haar van de zebra in beide kleuren strepen kunt zien, heeft de tv een uitstekend contrast in de echte wereld.
