GPS en GPRS zijn twee afzonderlijke en niet-verbonden technologieën die onder andere in mobiele telefoons worden gebruikt. GPS is een navigatiesysteem dat satellieten gebruikt om de locatie van de handset te bepalen. GPRS is een technologie die wordt gebruikt voor het overbrengen van gegevens via een mobiel netwerk.
GPS
GPS, of Global Positioning System, is een navigatiesysteem voor draagbare apparaten. Het maakt gebruik van een netwerk van satellieten die de planeet omringen. Een compatibel apparaat zoals een smartphone of een speciaal navigatieapparaat heeft een ingebouwde ontvangerchip die regelmatig signalen van deze satellieten opvangt. Elk signaal is tijdgecodeerd, zodat het apparaat kan berekenen hoe ver het van de satelliet verwijderd is op basis van de tijd die het signaal nodig heeft om aan te komen. Door de afstanden van ten minste vier satellieten te combineren, kan het apparaat zijn positie tot op enkele meters nauwkeurig berekenen. Het kan dit ook vergelijken met kaartgegevens om navigatie, zoals routebeschrijvingen, te bieden.
GPS-alternatieven
Niet alle telefoons hebben een GPS-ontvanger, maar degenen die dat niet hebben, bieden mogelijk nog steeds navigatiehulpmiddelen. Eén methode is het gebruik van cellulaire triangulatie die op dezelfde manier werkt als GPS, maar met signalen van gsm-torens in plaats van satellieten. Omdat de torens dichterbij zijn, zijn er slechts drie signalen nodig om een locatie te berekenen, hoewel de resulterende locatie niet zo nauwkeurig is. Een andere methode is scannen naar wifi-netwerken in de buurt en hun IP-adres vergelijken met een database van bekende netwerken om de locatie te vinden. Deze methode is het minst betrouwbaar en geeft een nog minder nauwkeurige positionering.
GPRS
GPRS, of General Packet Radio Service, is de standaardtechnologie die wordt gebruikt voor gegevensoverdracht op alle behalve de nieuwste mobiele telefoons. Het werd geïntroduceerd met de eerste digitale handsets en staat ook bekend als 2G of "Edge" (daarom herinnert u zich misschien een "E" bij uw signaalbalken) en wordt nog steeds gebruikt met handsets die snellere verbindingen ondersteunen, bekend als 3G . GPRS is de zustertechnologie van GSM (Global System for Mobile Communications) die wordt gebruikt voor spraakoproepen. De sleutel tot GPRS is dat het gegevens opsplitst in kleine stukjes die pakketten worden genoemd. Als er een probleem is met de verbinding, kan het ontvangende apparaat een verzoek indienen om de ontbrekende pakketten opnieuw te verzenden zonder dat de volledige gegevensoverdracht opnieuw hoeft te worden gestart. Dit weerspiegelt de manier waarop gegevens via internet worden overgedragen.
GPRS-alternatieven
Nieuwere handsets kunnen een van de twee technologieën gebruiken voor nog snellere gegevensoverdracht, ook wel 4G genoemd. Deze worden WiMAX (Worldwide Interoperability for Microwave Access) en LTE (Long Term Evolution) genoemd. Ze werken door verschillende systemen te gebruiken voor het coderen en verzenden van gegevens om efficiënter gebruik te maken van de beschikbare bandbreedte. 4G-diensten kunnen zowel voor mobiele telefoons als voor computerapparatuur werken en zijn bedoeld om vergelijkbare prestaties te leveren als bedrade breedbanddiensten in huis. 4G vereist een speciaal gebouwd mobiel netwerk, wat betekent dat het vanaf oktober 2012 veel minder algemeen beschikbaar is dan op GPRS gebaseerde diensten.
