Secure Digital-kaarten, een soort flashgeheugen, zijn ontwikkeld door SanDisk, Matsushita en Toshiba als mogelijke vervanging voor de geheugenstick. Ze zijn robuust, klein en licht en werken het beste voor apparaten die een hoge opslagcapaciteit en draagbaarheid vereisen. Aangezien draagbare elektronische apparaten steeds meer functionaliteit krijgen, blijven SD-kaarten ook verbeteren in snelheid en opslagcapaciteit.
Basis
SD-kaarten maken verbinding met een apparaat met pinnen die overeenkomen met een poort op het apparaat. Elke kaart heeft een microcontroller die communiceert met het apparaat en gegevens van de host naar flashopslagcomponenten brengt die NAND of Not And-chips worden genoemd. De microcontroller wordt alleen geactiveerd bij het actief opslaan of ophalen van gegevens, waardoor er minder stroom nodig is om de kaart te ondersteunen.
SD-kaarten hebben geen bewegende delen, wat betekent dat als ze worden gestoten of vallen, ze veel minder kans hebben om te breken of gegevens te verliezen. De NAND-opslag is veerkrachtig en slijt niet gemakkelijk; gegevens kunnen tijdens de levensduur van de kaart duizenden keren worden geschreven en herschreven.
Types
SD-kaarten vallen in een aantal classificaties en categorieën. Normale SD-kaarten bevatten ongeveer 2 GB aan gegevens en zijn verkrijgbaar in standaard-, micro- en miniformaten. Secure Digital High Capacity-kaarten kunnen van 4 GB tot 32 GB aan gegevens bevatten en zijn ook verkrijgbaar in standaard-, micro- en miniformaten. Secure Digital Xtended Capacity-kaarten kunnen 32 GB tot 2 TB bevatten en zijn verkrijgbaar in standaard- en microformaten. De apparaatdocumentatie geeft aan welk formaat en type kaart nodig is. Apparaten zijn achterwaarts compatibel, wat betekent dat als ze om een SDXC-kaart vragen, ze een SDHC-kaart of een SD-kaart kunnen gebruiken.
Fabrikanten gebruiken verschillende flashgeheugentechnologieën met verschillende snelheden om kaarten te maken. Om ze te onderscheiden, heeft de SD Association klassen toegewezen aan deze snelheden van 2, 4, 6 en 10. Elke klasse vertegenwoordigt de minimale schrijfsnelheid van de kaart in megabytes per seconde. Deze klassen zijn het belangrijkst voor diegenen die realtime video willen opnemen en opslaan.
Apparaten
Vanwege hun kleine formaat en hoge opslagcapaciteit worden SD-kaarten in veel draagbare elektronische apparaten gebruikt. Voor spelsystemen, digitale camera's en videorecorders is vaak een SD-kaart van volledige grootte vereist. Kleinere apparaten, zoals mobiele telefoons en mp3-spelers, gebruiken meestal een microSD-kaart. Een toenemend aantal computers bevat sleuven voor SD-kaartlezers; als een computer dat niet doet, kan een lezer worden aangesloten via USB, FireWire, pc-kaart en op andere manieren.
Kaartbeveiliging
Sommige SD-kaarten hebben een fysieke schakelaar aan de linkerkant om 'schrijfbeveiliging' in te schakelen. Als de schakelaar is ingeschakeld, kan de kaart alleen worden gelezen - er kunnen geen gegevens worden geschreven of overschreven. Dit beschermt gegevens tegen onopzettelijk verlies. Host-apparaten kunnen een wachtwoord voor SD-kaarten aanwijzen of opdracht geven dat ze alleen-lezen zijn voor extra bescherming.
