Voor de komst, en daarna de explosie, van de digitale camera, moesten oude camera's film gebruiken om een beeld op te nemen. De camera manipuleerde de eigenschappen van licht om een beeld te creëren op een stuk film, een negatief genoemd. Vervolgens doorliep het negatief een chemisch proces om het eindbeeld te creëren.
Licht manipuleren
Het proces van het vastleggen van een afbeelding begint wanneer licht van een object weerkaatst. Als je een kleine opening voor deze afbeelding maakt, zullen de fotonen van het gereflecteerde licht door de opening gaan en zich zodanig uitlijnen dat een afbeelding aan de andere kant van de opening ontstaat. Door dit licht met een lens te focussen en film op een bepaalde afstand achter de opening te plaatsen, kan een camera dat beeld op de film vastleggen.
De afbeelding vastleggen
De film is bedekt met een emulsie, bestaande uit zilverhalogenidekristallen, die het beeld zullen vastleggen bij blootstelling aan licht. Wanneer de sluiter van de camera een fractie van een seconde opengaat en er licht door de film valt, veranderen de zilverhalogenidekristallen in zilverionen. De dichtheid van de zilverionen, vergeleken met het resterende zilverhalogenide, geeft de intensiteit van het licht in dat gebied van het beeld weer.
De film verwerken
Om van de belichte emulsie een afbeelding te maken, zijn zowel chemicaliën als tijd nodig. Eerst wordt de film in een ontwikkeloplossing geplaatst, die de ionen omzet in zwart zilver. De film wordt vervolgens in een fixeermiddel geplaatst, dat de resterende zilverhalogenidekristallen verwijdert, waardoor alleen het donkere zilver op zijn plaats blijft. Nadat de film voor de laatste keer is gewassen en gedroogd, wordt wat er overblijft een negatief genoemd, omdat de film donker is in de gebieden met het meeste licht en wit in de gebieden die geen licht hebben ontvangen. Fotoontwikkelaars zullen dan licht door het negatief en op fotopapier laten gaan, waar de lichtniveaus worden omgekeerd en het eindresultaat het beeld is dat voor de camera was.
Kleurenfilm
Standaardfilm kan alleen zwart-witbeelden vastleggen omdat hij alleen onderscheid kan maken tussen licht en donker. Er is echter een kleurenfilm, dat zijn eigenlijk drie verschillende emulsies in één. Elke emulsielaag is chemisch ontworpen om alleen op groen, rood of blauw licht te reageren, en de drie lagen worden gescheiden door een filter. De drie negatieven die deze film creëert, worden opnieuw gecombineerd bij het maken van het uiteindelijke beeld, waarbij die drie primaire kleuren worden gebruikt om full-color foto's te maken.
Camera Mechanica
Omdat het beeld op een oude filmcamera is opgeslagen op een echt stuk film, in plaats van alleen in het geheugen te blijven zoals op een moderne digitale camera, hebben de filmcamera's een extra set mechanica die nodig is om een foto te maken. Eerst moet een filmrol, die in een lichtdichte houder wordt bewaard, in een gleuf op de camera worden gestoken. Sommige camera's vereisen ook dat de operator de eerste paar centimeter van de filmrol handmatig uitrolt om de bewerking te starten, hoewel veel dit automatisch doen. Wanneer u op de sluiterknop drukt om de foto te maken, schuift de camera de film één frame vooruit, zodat de camera klaar is voor de volgende opname. Als de rol volledig is opgebruikt, wordt de film weer teruggespoeld in de houder, soms weer automatisch en soms door op een knop te drukken of aan een kruk te draaien, zodat de film veilig uit de camera kan worden verwijderd en kan worden ontwikkeld.
